Een weiland vol veldbloemen. Uitbundig! En je hoeft er niets voor te doen. Het groeit en bloeit vanzelf. Je hoeft er alleen maar van te genieten. Datzelfde geldt voor kunst. Eenmaal op de plek waar het past, heeft het niets meer nodig. Je hoeft er alleen maar langs te lopen, naar te kijken en van te genieten. Atelier de Veldbloem dus. 

  

Ik ben Corinne, geboren in 1966 in Den Helder, waar ik eindexamen deed in Tekenen. Op mijn 14^e tekende ik mijn eerste portretten en was toen al geboeid en verbaasd over al die verschillende gezichten en uitdrukkingen van mensen. Uren kon ik naar mensen kijken en mij afvragen hoe hun leven was, is en zijn zal. Maar ook dieren kennen zoveel verschillende uitdrukkingen. Soms heeft dat bijna iets menselijks. Wist je dat een hond kan lachen, vragend kan kijken of bezorgd of verrast?!

 

Na in het beroepsonderwijs een creatieve start gemaakt te hebben, ben ik toch geswitcht naar werken in de Geestelijke Gezondheidszorg. Een keuze die heel goed is geweest en waardoor ik vaak een stuk op mag lopen met mensen en op een moeilijk moment dichtbij mag zijn. Later pakte ik het creatief bezig zijn weer op. Ik had les van verschillende professionals in verschillende technieken en in andere periodes leer ik door zelf te doen en uit te proberen. Mijn hobby groeide uit tot een passie en daaruit is het atelier ontstaan.

 

In mijn eigen leven heb ik ervaren dat beeldend bezig zijn mij erg hielp om mij te uiten. In de diepte, waar pijn en verdriet te groot en te vers zijn om er woorden aan te geven. En geleidelijk hielp mij dat om vanuit de pijn en het verdriet in verbinding te blijven met anderen, om samen met hen woorden te zoeken voor wat er in mij gebeurde. En dat hielp. Pijn en verdriet raakten minder opgesloten in mijzelf, er was contact en troost. Dat was heel bijzonder. Verbinding, elkaar vasthouden, samen blij zijn, zijn thema’s die je terug kunt vinden in mijn werk. 

 

Naast pijn en verdriet is er ook veel om blij van te worden. Een mooi landschap, het lied van een vogel, een dier, een leuke, fijne of vrolijke ontmoeting, intimiteit, verbondenheid. En in pijn en verdriet toch de liefde en nabijheid van de ander. Ik vind het fijn om in mijn werk te laten zien hoe mooi het leven kan zijn. Ik houd van wandelen en fietsen en kan heel erg genieten van al het mooie dat ik onderweg tegenkom. Als je door een landschap fietst, de auto laat staan, vertraag je, zie je andere dingen. Als je gaat wandelen vertraag je nog verder, zie je weer andere dingen. Daarom zie je naast het verdrietige en de pijn in het leven ook humor en religie terug in mijn werk.

 

Vaak werk ik figuratief, naar het beeld dat ik voor mij zie. Maar ik geef er ook een eigen swing aan om het meer te laten spreken. Soms zijn mensen herkenbaar, soms zijn mensen vooral figuren die een uitstraling hebben, iets willen verbeelden. Ik vind het nog steeds fijn dat ik via mijn werk kan laten zien wat er in mij omgaat, of het nu leuk, fijn of mooi is of verdrietig. De binnenkant mag zichtbaar worden en ik zoek naar verbinding, beweging. Jij en ik mogen er zijn met onze ervaring, positief of negatief en dat wat het oproept, plezier, vrede en blijdschap of pijn, boosheid en verdriet.  Het masker dat mensen vaak opzetten is mooi en boeit, maar het masker mag ook af zodat de binnenkant zichtbaar wordt en er verbinding van binnenuit ontstaat. Soms schilder ik landschappen of dieren. Ook een landschap is meer dan een watertje met wat bomen. Elk dier heeft zo zijn eigen uitdrukking. Een bloem is meer dan een verzameling blaadjes aan een steeltje. Altijd ben ik op zoek naar het scheppen van sfeer, het benadrukken van het karakter, de uitstraling. 

 

Veel plezier bij het bekijken van de website.  Houdt er rekening mee dat een foto van een schilderij nooit een goede weergave is van het echte schilderij. Als u belangstelling heeft, het echt goed wilt zien, kunt u het beste een afspraak maken om langs te komen.